راستش تموم عمرم در حسرت داشتن يه عشق گذشت
نه اينکه تماما دنبالش بوده باشم !چون معتقد بودم دو جور مي تونه اتفاق بيفته
اول اينکه کس و کارت رو بفرستي کسي رو برات پيدا کنن
دوم اينکه خودت کسي رو پيدا کني و عاشق هم بشين
من نوع دوم رو دوست داشتم
ولي خوب ... تا حالا آرزويي بيش نبود
اينقدر تنهام که داره از خودم بدم مياد
چون خودم با کمي فقر بزرگ شدم تا بيست و شش هفت سالگي فقط فکر پول بودم و اصلا بهش فکر نمي کردم
چون عشق قديمي اي نداشتم
با خودم مي گفتم پيشوني نوشتم خودش پيدا مي شه
ولي زندگي با درس هاش بهم قبولوند که همه چي پول نيست
يا لااقل بهم حالي کرد فعلا پولي در کار نيست بهت بديم
نمي دونم شايد مي خواست بگه بايد هم بال پروازت رو پيدا کني و دوتايي تلاش کنين
ولي من دلم مي خواست از اول همه چي رو خودم فراهم کنم
آخه دلم مي خواست براي آقا بودن چيزي کم و کسر نباشه
ولي ...
الان که اون اتفاق افتاد ...با تمام وجودم احساس مي کنم که مهمترين مسئله تو زندگي اينه که همون هم بال پروازت رو به سوي عشق و بسوي ابديت پيدا کني و بال به بال هم بسوي خدايي شدن پرواز کنيم
ولي آخه اين پيشوني نوشت من کجاست
هي ...